Dit keer gaat het niet over wijn, maar over bier. Sorry!
Hij was in België, vandaar. Diep verscholen in de Kempen verbleef hij een paar dagen in een boshut.
Zandhoven was op fietsafstand en daar trof hij restaurant ‘Bistecca’, een gesoigneerde uitspanning met een uitgelezen wijnkaart. Toch koos hij voor een biertje om te beginnen. Het was prachtig fietsweer en een droge mond moet manhaftig bestreden worden. Om te beginnen met een champagne-bier; een ondergistend bier met een lange rijping. Dame Jeanne is de naam; een ‘brut sur lie’, een uitgesproken fruitig aperitief biertje, gebotteld op champagnegist.
Op loopafstand van het huisje was nog een restaurant of eigenlijk mag het die naam niet dragen. Het is een schuur die alleen op zondag voor restaurant speelt. Niet eerder heeft hij gegeten in zo’n originele behuizing; er brandt binnen een ruig vuur waarop, als dat erom vraagt, een hele pallet gesmeten wordt. Je hond mag mee naar binnen, waardoor het krioelt van deze ‘mensenvriendjes’.
In de tuin staan houten banken waaraan de baasjes van die dartele viervoeters beginnen met een dikke bier, die dan tegen een uur of zes wordt meegenomen naar binnen om daar een duidelijke maaltijd bij te nuttigen, so to speak.
Hij at er, voorafgegaan door een portie garnalenkroketten, een uitstekende tournedos en toen hij de uitbater van de ‘keuken’ complimenteerde met de voortreffelijke kwaliteit ervan, schoof deze dit plusje door naar zijn ‘beenhouwer’, zoals een slager wordt genoemd in België.
Bij dit mooie stuk vlees dronk hij een Leffe brune, een overrompelende combinatie bij die eiwitrijke keuze door de gebrande aroma’s van bitter tot caramel.
Bij de garnalenkroketten koos hij voor een plaatselijk, ongefilterd, Oelegems Titsebiertje.
Een tieten-biertje noemde hij het, maar daar kon niemand om lachen. Hoe ordi kun je zijn? Toch doen Belgen dat graag, dat lachen. Het woord ’titsen’ betekent ‘beroeren/aanraken’ in het Vlaams. Tieten-bier dus.
