Foto: Smaakvol NH
‘Ik heb het allemaal wel gezien,‘ zei z’n klant tegen Winkelman.’ Op een gegeven moment wil je alleen nog lekker thuis zijn. Niet dan…’ `Hij keek daarbij alsof hij geen tegenspraak duldde. Winkelman kende zijn klant als een reislustig type; altijd nieuwsgierig naar wat er achter de horizon te vinden was. Ze stonden al een poosje te praten, maar die laatste zinnen knalden door de winkelruimte en echoden tegen de muren.
‘Overal op de wereld steken de mensen het eten toch gewoon onder hunnie neus,’ riep zijn klant. ‘Mensen verschillen in wezen niet zoveel van elkaar. Dus kun je net zo goed thuisblijven.’
‘Maar vroeger trok je er toch graag op uit,’ herinnerde Winkelman zijn klant aan zichzelf.
‘Ja, vroeger. Ik weet trouwens niet wat me bezielde in die dagen. Al die onrust…’
‘Ach, het bracht je nog eens ergens,’ vergoelijkte Winkelman. ‘Daar kun je immers met plezier op terugkijken. Niet dan?’
‘Dat gesleep,’ zei z’n klant met een vies gezicht. ‘Vliegtuig in, vliegtuig uit. Ben ik wel op tijd? Hoe laat moet ik mijn hotel uit? En dan die hitte vaak.’ Winkelman wist niet meer te reageren en bekeek zijn klant met z’n wenkbrauwen in een vraagteken.
‘Tegenwoordig maak ik een wereldreis in m’n eigen straat,’ verduidelijkte zijn klant. Ik zie dingen die ik nog niet eerder heb gezien. Daar keek ik vroeger overheen.’
‘Dat heet ouder-worden,’ grinnikte Winkelman.
‘Niks ouder-worden,’ verzette de Tevreden Klant zich. ‘t Is gewoon een kwestie van beter kijken, anders kijken…’
Winkelman had zijn klant net een bodempje wijn laten proeven in de prijsklasse onder een tientje, wetend dat zijn klant daar nimmer bovenuit ging. ‘Onder een tientje moet er ook iets goeds te vinden zijn,’ had hij hem een keer horen beweren. ‘Dat is de grens.’
‘Dus je gaat nooit meer een grens over,’ concludeerde Winkelman tenslotte.
‘Nee. Nogmaals, ik heb het allemaal wel gezien en uitgeprobeerd,’ herhaalde de Tevreden Klant. ‘En ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu.’ Hij keek Winkelman uitdagend aan.
