Liefhebber

Elke wijnliefhebber heeft zo z’n favoriet. Voor ondergetekende is dat een pinot noir uit de Ahr in Duitsland.

Daar heet het ‘spätburgunder’. De naam zegt het al, late Bourgondiër.

In de Bourgogne zijn namelijk alle rode wijnen gemaakt van de pinot noir-druif. Een top wijn vaak, vanwege het koele klimaat en de specifieke bodem in dat gebied.

Het is een ‘weetje’…

De onderhavige wijn is dus feitelijk een pinot noir en is van Meyer-Nakel. Editie 2018, in dit geval aangeplant op een bodem van leisteen; een lichtgekleurde, haast doorschijnende wijn met een ietwat aardse smaak.

De smaakkenmerken zijn niet direct een aanbeveling; stalgeur met andere elementaire tonen, fruitig en laag in tannines. Goed bij gevogelte.

Tevens is deze druif vaak aanwezig in een champagne; een witte wijn van een blauwe druif?

Daarover een andere keer meer.

Bij dit jaartal, 2018, is het etiket op de fles beschadigd geraakt door de laatste overstroming daar.

Niet alleen Zuid-Limburg werd zwaar getroffen door het veranderende klimaat, maar ook de Ahr trad door buitensporige regenval buiten haar oevers, verwoestte de gronden en deed kelders volstromen, zodat de etiketten gehavend uit het rampgebied tevoorschijn kwamen.

Buiten deze dramatische gebeurtenis zijn Duitse wijnen zwaar onderschat hier te lande.

We kennen vooral de Liebfraumilch, die een ‘zoetje’ heeft en bovendien weinig kost; twee redenen om hem in onze contreien en in voorbije tijden (!) populair te laten zijn.

In Duitsland is de pinot noir een gewaardeerde druif en goed voor 14% van de totale productie.

Bij onze buren is de spätburgunder voor rode wijn wat de riesling is voor de witte variant en dit keer gewoon te vinden bij Gall en Gall.

In een aanbieding verkrijgbaar vanwege het beschadigde label, zullen we maar zeggen.

Nooit zit deze wijnliefhebber om een cadeau verlegen met zijn verjaardag.

Doe mij maar een pinot noir uit de Ahr, klinkt het dan.

Een beetje eentonig, maar wel zo lekker. Never a dull moment, derhalve.