Soms kan een oude, teruggevonden rekening van een restaurantbezoek allerlei weggezakte herinneringen naar boven halen.
Zoals deze: hij at met een vriend in eethuis Cazadores vlakbij de stad Denia in Spanje. Feitelijk heet het daar Catalonië zoals zijn vriend niet ophield te benadrukken. Noem een Catalaan never-nooit een Spanjaard. Politiek is religie in die contreien en voor je het weet gaat het tafelgesprek over niets anders.
Gezamenlijk besloten ze op de tapas-tour te gaan. En daar begint al meteen de spraakverwarring, want ‘eet smakelijk’ is daar niet ‘buen provecho’, maar ‘bon profit’.
Catalonië is een van de beste plekken in de wereld om van eten te genieten. Avontuurlijke types zullen rechtstreeks op de slakken, ingewanden en varkenspootjes afgaan, waar anderen voor een vegetarische variant kiezen. Kortom, voor elk wat wils als het maar uit de regio komt; qua taal, politiek en eten. De Europese gedachte is ver te zoeken.
Aan de wand hingen foto’s van wedstrijdduiven met geverfde vleugels, zodat ze hoog in de lucht al herkenbaar zijn voor de eigenaren. Het was een kale ruimte, beschenen door het harde licht van TL-buizen. Ze zaten aan een tafeltje met een glad formicablad en waren de enige gasten die avond.
De ene na de andere plaatselijke lekkernij zagen ze uit de keuken tevoorschijn komen. Onder andere olijven, albondigas, tortilla, een dubbel portie chipirones fritos. Allemaal streekproducten die ook weer hun lokale naam hebben in dit deel van Spanje.
Bij de tapas dronken ze een flesje wijn, ook uit de regio. En de vraag dringt zich op: smaakt wijn altijd lekker in goed gezelschap of is de wijn gewoon goed. Moet gezegd, dat laatste was het geval; fruitig en met voldoende ‘diepte’.
De dag daarop nam hij zelf een fles wijn mee: een lichtgelagerde chardonnay van Enate voor bij de paella. Die paella, bij uitstek een Catalaans gerecht, aten ze als lunch in de sinaasappelboomgaard rond het huis van hun vriend. De geur van de bloesem leek hen te bedwelmen.
Met de wijn werd op hun vriendschap geklonken. De urenlange wandeling langs de kust van Benisa richting Calpe deed de rest. Na afloop waren alle regio’s samengevoegd en waren ze werelburgers geworden.
Salut y forza al canut.
