Kurkgeld

Ze besloten dit keer in een kantine te gaan eten waarbij ze hun zelf meegebrachte wijnen zouden drinken.

Een chenin blanc vooraf en een spätburgunder bij het hoofdgerecht. Om de huiswijn te omzeilen werd besloten voor deze wijnen en werd er met goedkeuring van het etablissement afgesproken om kurkgeld te betalen. Dit is een bedrag dat bovenop de meegebrachte wijn wordt gelegd, vanwege het gebruik van glaswerk en de bediening.
Niet elk restaurant gaat mee in deze opzet omdat ze hun eigen wijnen van voldoende kwaliteit achten. In de kantine was het eten eenvoudig en de wijn idem dito en dus kon het ‘kurkgeld’ doorgang vinden. 
De chenin blanc kwam uit Zuid-Afrika en was van Groot Parys waar Jean le Roux uit de Paarl zijn naam aan had verbonden. In dit geval ging het om met de hand geplukte druiven in de vroege ochtend van 17 februari 2021. Hij heet De Tweede Droom. Hoe lekker moet de Eerste Droom dan wel niet zijn. Hij is gemaakt door Elizma Visser. Die heeft al haar wijnkunsten ingezet om een complexe wijn te maken, beginnend met de juiste druiven van 38 jaar oude stokken. De persing is niet van losse druifjes, maar van hele trossen. Goed voor het allerbeste sap. Na tien maanden rijping op voornamelijk Frans eiken vaten is de wijn op fles gegaan en nu beschikbaar om van te genieten. En zeker als aperitief en tevens bij de meloen met ham als voorgerecht.
Voor bij de biefstuk volgden ze de traditie met een rode wijn, een pinot noir , die fris geschonken ook best bij de slibtongetjes had gekund. Maar goed….
Deze spätburgunder is prima te vergelijken met een instap bourgogne. De smaak is enerzijds een tikje rijp, anderzijds nog redelijk vief. Het aroma is op beheerste wijze sappig van mild fruit, voornamelijk zwarte vruchtjes. Het klimaat van Baden is uitermate geschikt voor pinot noir, niet te heet.
Ondanks de drukte en het personeelstekort in de horeca was de bediening adequaat. Over de meegebrachte wijnen niets dan goeds. Kon ook niet anders bij deze eigen keuze.